Magkahawak kamay, sinabi ni Janinay kay Dada ang "I do" sa harap ng judge at naming mga kaibigan nila at pamilya. Naalala ko nung isang araw kausap ko si Janinay tinatanong ko siya kung excited na siya sa kasal niya. Sabi niya hindi daw dahil parang napaka-pilit na. Yung pakiramdam na ginawa niya na lang dahil kailangan, wala na raw surprise, wala na yung romance, gayun pa man daw masaya pa rin siya. Naisip ko, ganun kaya ang magiging pakiramdam ng mga tao kapag ikinasal sila sa ilalim ng Civil Partnership? Ooops! Di ko pala pwedeng gamitin ang terminong kasal kasi in real sense magkaiba yun. Karamihan ng benepisyo na makukuha ng dalawang taong ikinasal ay makukuha rin sa ilalim ng Civil Partnership, ang "ISA" sa mga pinagkaiba ay ang mga seremonya at taong magkakasal, pati na rin ang pension na makukuha in case may mategi sa mag-partner, pero di ako magdi-discuss nito sa inyo dahil ang talagang isinusulong ko ay pakinggan tayo ng senado at ipasa na ang SOGIE Equality Bill sa 18th congress, pero sa ibang blog na yan kasi ang gusto ko talaga i-chikka ay tungkol sa kasal ni Janinay. Naniniwala ako na maipapasa-batas ang SOGIESC pati na rin ang Same-sex marriage at divorce. Medyo mag-aantay lang pero willing to wait and werk mem! Anyway, balik sa kasal ni Janinay.

DIMUNYO FRIENDS

Paalala nung judge na nagkasal kanila Janinay, huwag daw sana kami (friends and family) ang maging rason sa pagkasira ng kanilang pagsasama. Muntik akong humalakhak na parang demonyo tapos napatingin pa ako dun sa isa naming kaibigan na nung araw na yun ay nakadamit pang demonyo na si Kazanta Maria. Hindi na pala namin dapat isama si Janinay sa pag-sight seeing ng mga poging may abs. Hindi na pala dapat namin niyaya si Janinay sa white bird bar. Hindi na pala dapat namin siya inaasar sa mga lalaking FUBU material for her kasi kasal na siya. Kapag magsasaya pala kami dapat ang mga pag-usapan na namin ay pagko-cross stitch or paano mag-timpla ng kape para sa asawa. Focused pala na dapat kami sa kung paano paliligayahin ni Janinay si Dada dahil iyon ang ikagagalak ng Panginoon!


Buti na lang iba sila Janinay at Dada. Matapos sa judge ay dumiretso kami sa bahay nila Janinay para kumain. Isa itong compound na binubuo ng kanilang mga family members at ilang borders. Pina-experience sa amin ni Janinay at Dada ang kanilang kakaibang pagsasama. Hindi sila kagaya ng ibang mga bagong kasal na may mga seremonya at kung ano-ano pa. Hindi rin sila nagpi-pretend na sweet sa harap ng camera. Si Janinay ay parang isang batang nagmumukmok at galit na pinagsisigawan si Dada dahil lang sa hindi niya gusto ang cake na binili nito. Si Dada ay nag-lagay ng anniversary tarp ng kaniyang grupo imbes na 10th anniversary tarpaulin nilang mag-asawa sa toldang itinayo nila sa kalsada. Gayunpaman, makikita mo kung gaano sila kasaya at kung gaano nila kamahal ang isat-isa dahil malaya nilang naipapahayag ang kanilang mga nararamdaman at kagustuhan sa buhay.


Napagtanto ko na ang tunay na masayang relasyon ay hindi naka-base sa mga patakarang idinikta ng lipunan o relihiyon. Mahalaga sa relasyon na alam niyo ang kabaliwan ng isat-isa at marealized niyo kung paano niyo ito tatanggapin hindi lang para sa ikabubuti ng mga bata (or family) pero pati na rin ng inyong mental health. Ayoko kaya ng mga toxic at pretentious na relasyon!

PS. Ako talaga ang ama ng baby niyo

Hey Guysh! Welcome back to me! Hindi talaga ako good sa introductions so maiintindihan ko kung ayaw mo na ipagpatuloy ang pag-babasa ng blog post kong ito, pero kung alam mo na,.. medyo bored ka... pagbigyan mo naman na ako. Ganito kasi yan, recently medyo down ako kasi affected ako sa mga nangyayari sa bansa natin. I know some of you may say na OA ako at pino-problema ko pa yung mga ganun bagay pero hindi ako pinapatulog nang pananahimik ko. Para akong nagkakaroon ng anxiety knowing na may magagawa naman ako pero mas pinili kong mag-milk tea. Okaya alam kong pwede ko namang tutulan pero mas pinili ko na lang mag-netflix and chill. Hindi nakakatulong sa estado ng mental health ko ang pananahimik. 

After nung May election, sobrang na-down talaga ako. Parang sabi ko dapat pala di na lang ako bumalik kasi parang walang pag-asa. Tapos ang dami pa nangyari na nakakaloka after nun, halimbawa na lang eh yung kay Cardema, yung parang timang na SWS poll tungkol sa Civil Partnership, tapos ngayon itong SOGIE bill na hindi naipasa sa 17th congress, nakakapanlumo! I'm sure pumapalakpak ang mga tenga nung mga homophobic kong facebook friends. Sini-celebrate nila ang kawalan ng equality sa bansa natin dahil mas mahalaga sakanila ang relihiyon. Ma-divide na at magunaw na ang mundo, makapatay na sila or what basta ang mahalaga sa kanila, makapunta sila ng langit. Kung ganun lang din palang mga klase ng tao ang makakasama ko sa langit mas gugustuhin ko na lang makasama ang mga aso ko. 

Gusto ko sila i-unfriend actually pero habang isa-isa ko silang inaalis sa sistema ko narealized ko yung itinuro sa akin ng bibliya na "Be with the sinners" haha! So hinayaan ko na lang yung mga dimunyu sa friend list ko. Bahala silang mairita sa mga sa tingin nilang kalokohan ko. I'm Beyonce Bitch! 

Inisip ko rin, ano bang kagandahan nitong pag-keep ko sa kanila as my FB friends kahit di naman sila kagandahan? WALA! Kaya nag-isip na lang ako ng mga magagandang bagay na nangyari despite the turmoil. 

Una, naisip ko na di man naipasa ang SOGIE Bill sa 17th congress, may 18th congress pa naman at I'm sure by then mas mulat na ang karamihan sa pang-aabuso, karahasan at diskriminasyon na nararanasan hindi lang ng mga LGBTQI+ people ngunit pati na rin ang mga indigenous people, PWDs etc. Hindi naman kasi limited ang SOGIE sa amin, para sa ating lahat ito.

Pangalawa, may mga naipasang batas naman na sobrang makakatulong sa atin habang iniintay natin ang SOGIE na maisabatas. Halimbawa eh yung Mental Health Act, kasi diba prone tayo sa mental health issues dahil naloloka tayo sa idinidikta ng mga commoners and their religion sa ating mga creative minds, ngayon alam na natin na may batas na sisisguruhin may access tayo sa services na kinakailangan natin para sa ating mental health.

Pangatlo, sa Expanded Maternity Leave Law, maaring i-allocate, ayon sa IRR, ang dagdag na 7 days sa iyong partner anuman ang kasarian nito. 

Pangapat, naisabatas na ang Safe Streets and Public Spaces Act kung saan mabibigyan ng kaparusahan ang sinong mambastos o mang-harass sa mga public spaces. Diba bongga?  

Panglima, dumarami na ang mga local governments na nagkakaroon ng mga Anti-Discrimination Ordinances na mas lalo pang magbibigay ng proteksyon sa ating mga LGBTQI+. Kung wala pang ganitong ordinance sa mga lugar niyo, you know what to do. (Update: Napag-alaman ko na wala palang kwenta ang mga ordinances kung walang IRR (Implementing Rules & Regulation), so bale may 24 cities na may ADO pero 2 lang ang may IRR, Cebu and Quezon City. Shuta this!

Sa mga nangyayaring ito at sa pag-lobo na rin ng mga taong hindi nakakaintindi sa atin, hindi ba't the more reason to fight for our rights? Ipahayag sa kanila na hindi naman tayo iba sa kanila at yung mga serbisyo at benepisyong ibinibigay sa kanila ng gobyerno ay deserve din natin.

Kaya ano pang hinihintay niyo? Tara na at sumama sa darating na #PRIDEMARCH2019 sa Marikina Sports Center (Hahaha Pangarap ko talaga maging Promodiser eh) at sabay-sabay nating iprotesta ang ating mga karapatan para sa pagkakapantay pantay at pag-ibig! YEEEES!

See you!

#JOTG